Donderdag 8 augustus 2019

Vroeg opstaan om 6. 30 uur want we hebben voor zeven uur ons ontbijt besteld en willen zo vroeg mogelijk vertrekken. Helaas is onze auto er nog niet als we in de ontbijtzaal komen. Na een lekker en uitgebreid ontbijt gaan we toch maar even aan de Manager vragen hoe ver het is met de auto, deze vertelt ons dat hij ieder moment weer kan komen, hij heeft net nog telefonisch contact gehad. Gelukkig komt de auto snel en kunnen we om half negen vertrekken. Eerst moet de tank vol zegt Bijke want het wordt een lange rit en we gaan eerst nog een paar rondjes rijden in het zuidelijk deel van het Queen Elisabeth N.P. Bij de benzinepomp ziet een monteur dat de motorkap vast zit met een electriciteitsdraad dit is niet goed zegt hij en Kor moet de auto maar even op de brug rijden. Daar gaat de motorkap open en drie man beginnen allerlei onderdelen te verwijderen. Alles wordt met een compressor schoon gespoten en weer bevestigd . Ook constateren ze dat de accu er gewoon los is ingezet, niet echt handig met de hobbelige wegen hier. Na dat alles naar tevredenheid van de monteurs is hersteld , kunnen we eindelijk onze weg vervolgen. Het geintje heeft ons wel €30,00 gekost maar goed veiligheid is ook belangrijk en we willen niet weer stil komen te staan. De weg van noord naar zuid in het park is een rechte weg van 65 km lang. Het is geen asfalt maar je kunt er met gemak 70 km per uur halen. Dan staan er ineens vier auto’s stil en ze kijken allemaal naar een punt aan de rechterkant van de weg. Wij parkeren achter hun en ontdekken al snel een luipaard , liggend in een boom. Helaas is het ver bij de weg vandaan . Met de camera kunnen we hem toch redelijk inzoomen . Maar de kwaliteit van foto’s en film blijft matig. Als we tegen 12.00 uur het zuidelijk deel bereiken, hebben we nog vier uur om op zoek te gaan naar de boom klimmende  leeuwen of nog een luipaard . Ishasha zoals het zuidelijk deel genoemd wordt staat er bekend om dat de leeuwen die er zijn in bomen klimmen om daar te rusten. Waarom ze dat doen weet niemand het is ook de enigste plaats ter wereld waar ze dit doen. We rijden een paar tracks en zien wel wat dieren maar geen leeuwen en luipaarden . Het begint te regenen en we rijden richting de poort , het is inmiddels vier uur en onze permit is verlopen. Helaas geen leeuw en luipaard gezien. We beginnen aan onze reis naar Bwindi N.P. om half vijf, het is nog slechts  135 km naar Karungi  camp waar we vannacht slapen. Volgens de navigatie gaan we hier 2 uur en 15 minuten over doen.  We zijn benieuwd of dit gaat lukken en hopen voor het donker te arriveren. Het eerste stuk was onverhard en redelijk tot slecht te berijden, gelukkig krijgen we na ongeveer een km of 40 een asfaltweg . Dit schiet lekker op zegt Kor als het zo doorgaat komen we voor donker aan. We merken dat we de bergen in gaan, de wegen gaan soms al redelijk omhoog, de drempels die er in overvloed liggen ( bij iedere in en uitgang van een dorp een stuk of zes ) bevorderen de gemiddelde snelheid niet. Dan gaat de weg na 90 km over in een onverharde en zeer slechte weg. De laatste 45 km zijn een regel rechte hel . Stijle, smalle , onverharde wegen vol geulen ,gaten en grote en kleine keien. Leiden ons langs diepe afgronden, waar geen einde aan lijkt te komen. Als het ook nog begint te regenen wordt de weg ook nog eens glad en glibberig .Meerdere malen staan we doods angsten uit hoe stijl en smal alles wel niet is. We komen een groep Nederlandse jongens tegen die met twee auto’s zijn. Op een stijl stuk moeten er 5 uit elke auto en alleen de chauffeur komt dan met moeite boven. Wij hebben hier gelukkig geen last van. Om half tien is gelukkig onze reis voorbij en arriveren we  op onze bestemming . Wat een opluchting. We merken gelijk dat we in de bergen zitten het is hier namelijk een stuk frisser . Hoe het er hier uit ziet weten we niet, we hadden alleen maar oog voor de weg en nu we er zijn is het donker. Eerst maar even slapen dan zien we morgen wel verder