Zaterdag 10 augustus 2019

Als wij om zeven uur wakker worden is het nog steeds bewolkt en koud. Wij zitten op ongeveer 2200 meter hoogte en dus eigenlijk in de wolken. De manager zegt tegen ons dat we beter even een uur wachten zodat het weer wat kan opklaren. Onze gids is er al en zegt dat we even geduld moeten hebben op beter weer. Als na een uur de zon langzaam tevoorschijn komt vertrekken we. Het gaat gelijk stijl omhoog en we lopen door de velden waar de bevolking hun gewassen verbouwen. Bananen , bonen , aardappelen , mais , thee , thee en suikerriet om maar een paar te noemen. Hij vertelt ons hoe ze verbouwd en hoe belangrijk het is om op dezelfde akkers steeds wat anders te poten. Het is een hele klim en klauter partij en we hebben er best veel moeite mee. Een paar kinderen die steeds achter ons lopen hebben de grootste lol en lopen op hun blote voeten gewoon zonder enige moeite met ons mee. Des te hoger wij komen des te mooier word het uitzicht over de vallei . Dan gaan de akkers over in een bos van eucalyptus bomen deze bomen zijn er geplant toen de missionarissen gekomen zijn . Ze zorgen er voor dat al het stilstaande water word opgezogen en er dus geen plassen staan waar malaria muggen hun eitjes in kunnen leggen. Hierdoor komt er in dit gebied van Afrika bijna geen malaria voor. Als we eindelijk de top bereiken hebben wij een prachtig uitzicht naar het Bwindi N.P. jammer dat het nog steeds bewolkt is en het uitzicht daardoor een stuk minder is . Ook zou je vanaf hier drie van de zeven vulkanen moeten zien die de grens vormen met Rwanda . Ook deze zijn door de bewolking niet te zien helaas. Als we na een kleine rustpauze weer verder lopen begint het te regenen. Gelukkig hebben wij onze regencaps in de rugzak zodat we niet kletsnat worden. Via een normale weg lopen wij weer richting accommodatie . Dan zien we nog hoe iemand bezig is om bakstenen te maken. Klei en water word met blote handen gemengd en in een mal gedaan . Daarna word de mal geleegd en ligt het ongeveer drie weken te drogen in de zon. Daarna worden er stapels van gemaakt van ongeveer 4 tot 5 duizend stenen, met onderin een opening waar ze vuur kunnen maken. De hele toren word rondom geplamuurd met klei en riet . Dan nog een week vuurtje stoken en de stenen zijn klaar voor gebruik . Niet veel later zijn we weer bij onze accommodatie. We zijn beide kletsnat en hebben het erg koud, we besluiten dan ook om te vertrekken en niet nog een dag in Carungi camp te blijven. Als we afrekenen komen Katja en Rebecca vragen wat we gaan doen. We gaan weg naar Lake Bujondi zegt Bijke het is ons hier te koud en regenachtig. Ze vragen of ze een lift kunnen krijgen tot aan het meer. Geen probleem zegt Kor dat moet wel passen. Om een uur of twee vertrekken we , gelukkig is de weg redelijk en doen we maar 1 uur en 20 minuten over de 40 kilometer . Het regent niet zo heel hard meer en hebben af en toe prachtige vergezichten over de groene valleien . Voordat we de afslag naar het meer nemen zetten we beide dames af op de grote weg, zij gaan verder met de bus naar de andere kant van het meer. Tegen een uur of vier arriveren we bij Amasiko Homestay . Omdat we een dag eerder vertrokken zijn hopen we maar dat er plaats is voor ons, anders moeten we voor een nacht ergens anders onderdak vinden. Gelukkig is er plaats en kunnen we in een grote familie kamer slapen. Het is een simpel comp,lex met verschillende huisjes, alle huisjes hebben uitzicht op het meer en in geen enkel huisje zit een stopcontact alleen een lampje . Als je moet douchen moet je naar een apart houten gebouwtje waar de warmwater aanvoer komt van een op houd gestookt water reservoir . Ook de toiletten zijn ecologisch een gat in de grond en als je je boodschap gedaan hebt zaagsel zand of as eroverheen gooien. Verder is het een prachtige plek heerlijk rustig je hoort alleen de vogeltjes en hebt een mooi uitzicht over het meer. Jammer dat het hier ook nog steeds bewolkt is anders kwamen de kleuren nog mooier uit en waren we misschien nog wel even gaan zwemmen. Lake Bunyonyi in namelijk het enige meer in Oeganda waar dat kan. Hier zijn geen krokodillen en nijlpaarden ook ook is het meer vrij van een parasietenworm die ernstige ziektes veroorzaakt . Als het om zeven uur donker is gaan we maar naar de eetzaal waar iedereen gezamenlijk eet. Dit is erg gezellig en je kunt er met andere gasten je ervaringen uitwisselen . De Nederlandse eigenaar zit er ook bij en vertelt over zijn verleden en hoe hij hier gekomen is en wat hij hier doet voor de gemeenschap. Na een lekkere maaltijd gaan we om negen uur naar bed. Bijke voelt zich niet al te goed buikkramp en hoofdpijn we denken dat het komt van de koude dagen in Bwindi .