Ruteng

Vrijdag 17 August ,

De wekker gaat weer vroeg, zeven uur om precies te zijn. Vandaag gaan wij naar Ruteng met de bus. Snel pakken wij de rugzakken in en schuiven een bananenpannenkoek naar binnen, Kor rekent snel af en wij steken de straat over om op de bus te wachten. Nog geen twee minuten later komt er een bemo busje, deze brengt ons naar het busstation. Hier worden onze rugzakken in een oude vervallen bus gestopt, wij nemen ook plaats en denken dat wij zo gaan vertrekken. Maar dat is niet het geval, het duurde zeker nog een half uur voordat de bus in beweging kwam. Na tien minuten wachten zijn we maar even uitgestapt om te vragen wanneer we gingen vertrekken. Wij moesten nog even geduld hebben zeiden ze. Toen wij weer naar de bus liepen zagen wij dat er twee geiten op het dak stonden, die moesten ook mee. Toen we eindelijk vertrokken was het inmiddels kwart voor negen. De bus was niet vol gelukkig en de geiten stonden gelukkig op het dak. In een eerdere vakantie zaten er wel geiten in de bus en die hebben toen over de rugzak van Kor staan zeiken. Met een slakkengangetje reed het gammele busje over de slechte berg weggetjes. Wij hadden daardoor alle tijd om het landschap goed te bekijken. Mooi begroeide bergen en rijstterrassen , stukken oerwoud , mooie valleien en hier en daar een waterval . Het ging alleen erg langzaam allemaal , dan werd er weer gestopt om te plassen , een volgende keer om te kijken waar ze de geiten af moesten zetten. Ook werd er een paar keer gestopt zodat de chauffeur met wat bekenden kon praten. Na tweeënhalf  uur was het tijd om te eten ( voor de chauffeur ) wij nemen niets want wat ze daar verkopen ligt de hele dag en misschien ook wel de dag ervoor in een etalage zonder koeling. Wij kopen wat koekjes en cola in een supermarkt, dan maar even geen warme hap tussen de middag , alles beter als ziek worden. In het zelfde tempo rijden wij verder en komen om twee uur aan in Ruteng. Wij vragen of hij ons bij het Hobbit Hill Home stay wil afzetten. Dat wil hij niet doen hij wil zijn geld en dan weer verder. Het is hier een stuk warmer als in Bajawa en besluiten het laatste stukje te gaan lopen. Bijke heeft immers de app maps me. Deze brengt ons in eerste instantie naar een verkeerde plek. Als wij aan de lokale bevolking vragen waar Hobbit Hill homestay is weten zij het  niet, dan maar aan een paar toeristen gevraagd en die wisten het wel. Nog een keer ingevoerd op de app en het was nog eens twee kilometer lopen. Toen wij er eindelijk aankwamen werden wij vriendelijk begroet door de eigenares , er stond koffie en thee voor ons klaar en zij wilde eten voor ons maken. Na een lekker bordje rijst met groenten en ei , maken wij nog een wandeling langs de top van de heuvel waar we op zitten. Vanaf een nog hoger gelegen punt kunnen wij de hele vallei zien, deze is heel mooi ,rijstterrassen zover je kunt kijken. Als we verder lopen zien we mensen in de rijstvelden werken, ze gooien mest met hun blote handen over het veld heen, dat ziet er heel smerig uit. Bij een klein supermarktje kopen wij wat cola en raken met de eigenaar aan de praat. Hij leert ons een paar Indonesische woorden en zinnen. Bijke ziet tien meter verderop een kraampje waar ze gebakken banaan verkopen, zij is daar dol op dus kopen we er een paar. Als wij ze op hebben lopen we terug, en opeens komen er vier meiden op ons af, Hey mister where are you Going ,Hey miss how do you do. Can we make a picture, Kor vind het goed en ze nemen een paar foto's van ons . Dan willen ze ineens ook zelf met ons op de foto. Een voor een ,met ons alle twee en een groeps foto. Zo is het wel weer mooi geweest zegt Kor en de meiden, vinden het goed en gaan giegelend weg. Na deze leuke foto sessie besluiten we gelijk na het eten op bed te gaan, want morgen is er alweer een reisdag.