Walvishaaien

Zondag 7 augustus.
Gelukkig het is 5.00 uur en we mogen van bed. Alle film en foto apparatuur is volledig opgeladen en onze chauffeur staat precies om 5.30 uur klaar. Na zo'n 20 minuten komen we bij een klein haventje aan. Daar liggen een dertigtal kleine roeibootjes waar 4 tot 10 man in kunnen. We betalen de entree en krijgen een korte uitleg van wat er wel en niet mag om de walvis haaien te verstoren . Vervolgens krijgen we een zwemvest en een snorkel en gaan we met nog een Nederlands stel met z'n   4 Tjes de zee op. Ongeveer 200 meter uit de kust zit een man voer in het water te gooien ( gemalen vis en garnalen ) . De bootjes leggen 1 voor 1 aan en je mag een half uur snorkelen om ze van dichtbij te bewonderen, een heel mooie ervaring . Je mag niet dichterbij de haaien komen als 4 meter, dit lukt niet altijd omdat ze zomaar ineens onder of langs je zwemmen op nog geen meter afstand . We hebben de nodige foto's en filmpjes gemaakt, je hoopt dat zoiets leuks lang duurt maar de tijd ging veel te snel voorbij. Voor we er erg in hadden waren we weer aan wal.  Wat een geweldige beesten. Zo'n 10 meter lang met een heel grote bek van zo'n meter breed, waarmee ze in eenmaal veel garnalen naar binnen kunnen werken. Vroeger kwamen de walvishaaien  hier alleen om de garnalen van de vissers te eten en deze waren er niet blij mee, en verjoegen ze steeds, meestal op een dieronvriendelijke manier. De regering heeft dit gestopt, ze ondersteunen de vissers nu, door hun garnalen te geven, zodat ze de walvishaaien kunnen voeren en er vervolgens een toeristische attractie van te maken. Nu komen de walvishaaien iedere ochtend terug. Tegen twaalf uur stoppen ze met voeren en gaan de walvishaaien verder de zee in om zelf voedsel te zoeken, dit om deze beesten toch enigszins in hun eigen natuurlijke leef omgeving te houden.
Na dit spektakel zouden we terug naar ons ( resort ), maar heel verrassend had de trycicle een lekke band. Er werd ander vervoer geregeld zodat we wel terug konden. Snel onze rugzakken ingepakt en bij de weg op de bus naar Moalboal wachten . Deze kwam gelukkig vrij snel en 1.5 uur later werden we in deze iets grotere plaats afgezet. Gelijk weer mannetjes om ons heen die vragen waar of je heen gaat en dat zij je er wel snel even kunnen brengen, wij hadden echter honger en wilden eerst wat eten. Bij de warme bakker een paar lekkere broodjes gegeten en nog even wat geld gepind. Toen toch maar op zoek naar een trycicle , dit was niet moeilijk want ze komen naar jou toe. In de lonely planet hadden we gelezen dat het van het centrum maar 7 k.m. was naar ons resort. Toen de trycicle rijder er 150 peso voor vroeg hebben we we hem weg gestuurd omdat hij veel te duur was. Hij bleef echter achter ons aan lopen en na enig onderhandelen heeft hij ons voor 70 peso gebracht. Dit resort was wat luxer als wat we gewend waren, wel lag het heel ver achteraf. Aan het eind van een heel slechte weg. We hadden een kamer met tuin uitzicht geboekt, maar we zaten helemaal achteraf en keken uit op een lelijke muur. Ook was er van tuin geen sprake, wat stenen en onkruid noemen wij geen tuin. Nadat we er over geklaagd hadden konden we ineens naar een super-de-luxe kamer. Met uitzicht op zee en zwembad en ook nog tuin. Toen we geïnstalleerd waren snel nog even een  Frankfurterworst met patat gegeten en zijn we lekker een stuk gaan wandelen. We hadden bedacht naar white beach te lopen een mooi strand 5 km verder op. Ze verklaarden ons voor gek zo'n lange afstand loop je toch niet, lokale bevolking neemt voor afstanden langer als 100 meter al een trycicle . Onderweg begon het ineens heel hard te regenen en hebben we even geschuild bij een winkeltje, de vrouw wilde ons al boot tripjes en alles verkopen . We kochten een donut en toen het weer droog was liepen we verder. Na een tijdje kwamen we op het strand aan,ondanks het niet al te beste weer was het er best druk. Er waren vooral filipinos, zij waren vrij want het is zondag. Het is een mooi strand maar door het slechte weer was er veel troep aangespoeld zoals zeewier, takken, kokosnoten en plastic. Na een tijdje op deze mooie plek te hebben gezeten, zijn we weer terug gelopen. Hebben ons gedoucht en zijn gaan eten op het resort, het was best lekker maar de porties waren niet groot en de prijs best hoog. Nog even internetten en toen maar lekker naar bedje, want het was weer een lange maar o zo mooie dag.