Een kleine wereld.

Donderdag 27 januari 

Om half negen worden we weer wakker, het is nog heel donker en het lijkt nog wel nacht. We gaan rustig ontbijten en plannen maken voor vandaag. Het lijkt niet meer zo mistig en het waait ook niet zo hard meer , ideaal weer om te gaan skiën. Zo gezegd zo gedaan we vertrekken om half elf en niet veel later komen we aan bij de berg yillas . Hier is het echter wel heel mistig, we kunnen de top van de berg niet eens zien. Gelukkig gaat de gondel wel vandaag en hoeven we niet met de sleep lift. Als we met de gondel naar boven gaan is het tot halverwege redelijk te doen qua zicht ,maar des te verder we boven komen des te slechter word het zicht. Dat wordt heel rustig naar beneden gaan zegt Bijke, geen fratsen Kor de vries en niet te snel. Ik moet je kunnen zien anders weet ik niet waar ik langs moet. Het is op het bovenste gedeelte echt bijna niet te doen het is een grote witte vlek waardoor je naar beneden moet skiën. Je ziet geen piste, afgrond, wolken, bomen alles is wit wit en nog eens wit. Uiteindelijk komen we toch weer veilig beneden bij de gondel uit. Na een paar keer op en neer geweest te zijn besluiten we eens een keer de zwarte piste te proberen. Die ziet er immers niet gevaarlijk uit want je ziet toch geen afgrond. Als we deze ook zonder problemen hebben overwonnen gaan we naar de shelter om onze worstjes en broodjes te eten. We hebben weer mazzel want het vuurtje brand al. We genieten met de grote G van alles, de warmte van het vuur , het eten en de stilte van de natuur. Wanneer we weer verder gaan denkt Kor even snel van een kleine verhoging te skiën. Twee tellen later ligt hij met z’n bakkes in de sneeuw en de ski’s in de lucht. Echt weer zo’n Korrie actie, deze zijn meestal erg komisch om te zien. Gelukkig is alles nog heel en kunnen we verder. Na nog een aantal keren een paar andere pistes gedaan te hebben, besluiten we dat het mooi is geweest en keren terug naar ons huisje. Het is echter nog niet zo laat en we besluiten om een wandeling te gaan maken. Ergens om of bij het meer, we hebben hoofdlampen die we maar meenemen voor het geval het donker wordt. We lopen eerst een stuk rond het meer en besluiten om over het meer terug te lopen. Wel over een spoor waar een sneeuwscooter is langs geweest want Kor vertrouwt het niet helemaal. Er ligt namelijk een best pak sneeuw op het ijs en zoals je weet werkt sneeuw isolerend en zal het ijs onder een sneeuwlaag niet snel dikker worden. Als ons spoor afbuigt naar een bestemming waar we niet heen willen zien we verderop een ander spoor wat wel onze beoogde eindbestemming op gaat. Hiervoor moeten we echter wel een meter of twintig zeg maar onontgonnen gebied oversteken. Eerst maar even proberen zegt Kor en hij doet een stap naast het spoor van de sneeuwscooter. Eerst zakt hij ongeveer 30 cm naar beneden en hij vertrouwt het niet, als hij zijn voet terug trekt ziet hij water. Lichtelijk in paniek roept hij “WATER” als de sodemieter maken dat we aan de kant komen ik vertrouw het niks meer, ben niet van plan hier door het ijs te zakken en te verzuipen met jou. Als we weer veilig aan de kant zijn is hij weer rustig en wandelen we naar ons huisje . Waar we rustig ons avondeten maken en de rest avond relaxen en nog een bezoekje brengen aan onze privé sauna. Was weer een fantastische en spannende dag.