Reisdag

Dinsdag 2 augustus.    
Vandaag is weer een reisdag, we laten het eiland palawan achter ons en vertrekken naar Cebu. S'morgens om 7 uur opstaan en inpakken de rekening van het hotel betalen om vervolgens met de trycicle naar het busstation te gaan. Ze noemen het hier trouwens geen busstation maar busterminal. Als je op z'n Engels busstation zegt begrijpen ze je niet! Eerst nog even langs de warme bakker voor wat broodjes voor onderweg. Toen we bij de bus terminal aankwamen stonden de chauffeurs van de mini vans ons al op te wachten. Ze wilden ons allemaal wel meenemen en probeerden er al met onze rugzakken vandoor te gaan om ze in hun bus te stoppen. Dit lukte niet zomaar want Kor had beide rugzakken vast. We gaan met een grote lokale bus midden tussen de filipijnen. Deze is wel wat langzamer maar je krijgt meer ruimte dan in zo.n minivan, daar proppen ze gerust 14 mensen in ipv 8!! De bussen hier zijn iets korter dan de bussen in NL, maar omdat de mensen veel kleiner zijn, zitten er aan de linker zijde 3 zitplaatsen en aan de rechterzijde 2 zitplaatsen. Dus uiteindelijk zitten er net zoveel in als bij ons. Ook is deze manier van reizen een stuk goedkoper n.l 300 peso p.p. = € 6,00 i.p.v 700 peso p.p.= € 14,00? We nemen plaats achter in de bus en vertrekken voor een Busreis van 6 uur van El Nido naar Puerto princessa . Het leek ons een mooie plaats achter in de bus, totdat de dame voor ons opeens last kreeg van wagenziekte, ze kotste uit het raam maar door de snelheid van de bus vloog alles zo weer naar binnen ( bah wat goor ) . We zijn snel ergens anders gaan zitten, nu zaten we achter een oude man die constant zat te roggelen en vervolgens door het raam naar buiten zat te spugen ( ook niet echt fris ). Weer zijn we op een andere plaats gaan zitten, vlak achter de deur. Deze bleef de gehele reis gewoon open staan, zodat mensen er makkelijk in en uit konden. Bushaltes kennen ze hier niet als je met de bus wilt ga je langs de kant van de weg staan, komt jou bus dan langs steek je je hand op en de bus stopt. Na ongeveer 3 uur stoppen we bij een soort van wegrestaurant daar gaat de buschauffeur eten ,er is een oud en vies toilet waar we toch maar gebruik van maken in de wetenschap dat we nog 3 uur voor de boeg hebben. Het eten op deze plaats hebben we maar overgeslagen , net zoals het broodje met bolletjes ijs, ( rare combi) omdat we er niet ziek van wilden worden. Na nog eens 3 uur rijden kwamen we aan op de busterminal van Puerto princessa . We konden gelijk wel weer met allerlei vervoersmiddelen naar het vliegveld, maar we wilden eerst iets eten. Aan de overkant zagen we iets wat op een markt leek met etenskraampjes . Toen we er waren bleek het een gewone markt te zijn waar vis , vlees groente en kip werd verkocht. Ook stonk het er vreselijk en we besluiten een trycicle naar het vliegveld te nemen. Na het inchecken en de nodige controles kopen we een hot dog en een bak met noodelsoep . Weer heeft ons vliegtuig vertraging, deze keer een uur. Om 19.30 landen we op Cebu. Buiten het vliegtuig merken we gelijk dat het hier een stuk warmer is als op palawan. Buiten de aankomsthal staan de taxi's ons alweer op te wachten,als we vertellen dat we naar Daanbantayan moeten en met de bus er heen willen, lachen ze en vertellen dat er geen bussen rijden. We besluiten een taxi te nemen. Na wat onderhandelen komen we op een prijs van €50,- uit voor de reis van zo'n 200 km. We moeten alleen even wachten op een taxi want deze moet voor deze verre rit eerst gebeld worden. Na een uurtje wachten komt er eindelijk een taxi. De chauffeur stelt zich voor we gaan inladen en op pad. Nog voordat we de stad uit zijn wil hij al terug naar het vliegveld, omdat hij niet weet waar hij langs moet en iemand anders moet het maar doen want hij weet het niet. Na veel praten rijd hij toch door. Toen kwam het verhaal dat hij niet zoveel L.P.G. meer in zijn tank had en hij nergens in de provincie kon tanken. Na weer lang op hem ingepraat ( er zit toch ook nog een benzinetank in) te hebben gaan we toch weer verder. Weer even verder vertelde hij dat hij moe was en nog niet had gegeten,we stopten bij een bakker en de nodige broodjes werden gekocht. Wij hadden inmiddels ook weer trek en kochten ook een paar broodjes. Toen we weer in wilden stappen zegt hij ineens ik kan niet verder want de spanning in mijn achterwiel is niet goed,kijk maar en inderdaad die was wat zacht. Even de band verwisselen zegt Bijke nou dat is nogal moeilijk enzo zegt hij ,we kunnen beter terug gaan. Niets ervan zegt Bijke, nu maken en ons brengen. Hij had een ongelofelijke truckendoos vol met smoesjes, wat zou er nog volgen, we waren nog niet eens halverwege. Na even zoeken vinden we een soort garage die de band verwisseld. Niets staat ons in de weg om door te rijden naar Daanbantayan . Alleen de chauffeur die weet niet waar hij langs moet. Wij pakken de lonely planet erbij en zoeken de kaart van Cebu . Na veel praten en opletten of we wel goed gaan komen we eindelijk om 0.30 uur aan op plaats van bestemming . Deze ligt zo'n 2 kilometer achteraf en is alleen te bereiken via een donkere verlaten landweg. Halverwege deze weg wil ons chauffeurtje terug , hij is bang  en schijt bijna in z'n broek. Door rijden zegt Kor je bent er nu bijna, en ja hoor bestemming bereikt. Snel wat drinken en toen maar slapen . Was een lange vermoeiende reisdag. Maar we hebben wel weer veel gezien en bizarre dingen meegemaakt en toch er om kunnen lachen.