reisdag naar Sumbawa

Dinsdag 7 August,

Vandaag gaan wij lombok weer verlaten . Het is prachtig weer en Eddie zet de ontbijttafel van ons in de tuin neer. Zodat wij in de zon kunnen ontbijten. Het uitzicht op de rijstvelden is nog mooier als de zon er op schijnt. Ook kunnen wij nu de vulkaan zien , deze zat dagen ervoor compleet ingepakt door de wolken. Jammer dat wij op deze prachtige dag weer weg moeten, maar onze vlucht staat gepland. Kor rekent af en regelt vervoer naar het vliegveld . Alle broers nemen hartelijk afscheid van ons en wij wensen hun veel sterkte de komende tijd. Tijdens de rit naar het vliegveld zien wij overal naast de huizen tenten staan waar de mensen in slapen, ook op rijstvelden en voetbalveldjes staan tentenkampen . De mensen zijn gewoon heel bang om binnen te zijn, dat is best begrijpelijk natuurlijk. Anderhalf uur later zijn we op het vliegveld en gaan we gelijk inchecken . Het is maar een klein vliegveld maar wel internationaal . Omdat het klein is gaat het inchecken snel en 15 minuten later zijn wij er al klaar mee. Wij hadden weer eens vertraging , gelukkig viel het deze keer mee want het was maar een uurtje. De vlucht duurde korter als de vertraging, want na een half uur stonden wij weer aan de grond en waren wij op het eiland Sumbawa. Hoe klein het vliegveld ook is , ook hier zijn er taxi's die je op staan te wachten . Wij weten uit ervaring dat dit de genen zijn die de hoofdprijs vragen . Een van de chauffeurs  had Bijke haar tas al te pakken en wilde er mee naar de auto lopen. Zij heeft in een snelle beweging haar tas weer terug gepakt en gezegd dat ze niet ongevraagd aan haar spullen moeten zitten. Kor zegt wij gaan eerst wat eten en dan kijken wij rustig hoe wij in Sape komen . Na een lekker bordje gebakken garnalen en een cola besluiten we met de bus naar het busstation te gaan en vandaar verder naar Sape. Wij staan langs de weg te wachten op een busje en het duurt even en er stopt een taxi . Waar we heen moeten vraagt hij wij zeggen busstation , 150.000 roepia zegt hij . Wij moeten lachen en zeggen dat wij wel met de bus gaan . Toen was het ineens 100.000 roepia wij blijven lachen en zeggen dat wij nog steeds met de bus gaan. Maar er rijd geen bus hier hoor zegt de chauffeur dat zal wel niet zeggen wij en zien in de verte twee bussen aankomen. Wij zwaaien even met onze armen en ze stoppen. Terwijl wij instappen zien wij de taxi chauffeur teleurgesteld wegrijden . De oude krakkemikkige bus brengt ons 20 minuten voor 20.000 roepia naar het busstation . Wij vonden dat wij dit goed gedaan hadden i.p.v. €9.- nu maar €1,20 betaald. Nu moesten wij nog naar een ander busstation vanwaar de bus naar Sape vertrok. Wij konden gelijk mee met een bemo met heel harde muziek !  Deze hebben wij iets teveel betaald maar ook niet schokkend. Bij dit busstation stond nog maar een bus , een oud versleten ding waar je niet meer zuinig op hoeft te zijn. Wij moesten hier ook weer onderhandelen over de prijs, dit hadden wij ook nog niet eerder meegemaakt . Eerst was het 150.000 roepia p.p. Bijke haalt de lonely planet  erbij en wijst hun erop dat het 20.000 roepia is . Toen werd het ineens 100.000 roepia p.p. Maar na lang onderhandelen werd het 50.000 roepia p.p. Maar dan zouden ze ons wel voor de deur van ons verblijf afzetten. Er ging van alles mee in de bus , bakken tempé , dozen voedsel , zakken fruit en balen rijst. Het duurde nog even voordat de bus vertrok, dus wij even wachten op een bankje. Het duurde niet lang, maar er kwamen steeds meer mensen om naar ons te kijken. Wij waren blijkbaar een attractie. De chauffeur komt vertellen dat de bus vertrekt, dus wij stappen in. De bus kon blijkbaar niet meer op een gewone manier gestart worden, maar werd door een paar mannen aangeduwd, althans dat was de bedoeling. Vervolgens moest Kor er ook uit en meehelpen, en jahoor de motor begon te draaien. Tijdens de rit bleven  alle ramen en deuren open voor de nodige frisse lucht. Het is op dit eiland beduidend droger als op Lombok ook de temperatuur is beduidend hoger . Dit is met name te zien aan de bossen die op het eiland staan, ze zien er een beetje grauwbruin en verdroogd uit. Onderweg worden een voor een de goederen en mensen uit de bus geladen. Wij zijn als laatste aan de beurt . Wij willen slapen bij lost men vlak naast de haven maar helaas deze is vol. Gelukkig is er naast ook een slaapplaats hier nemen wij een kamer . Het is eigenlijk niets maar je moet ergens slapen en verder is er niets in de buurt.