Terug naar Tetebatu

Maandag 6 August ,

Vroeg is Kor alweer wakker na een onrustige nacht . Er waren een aantal naschokken geweest waar hij wakker van werd. Hierdoor kon hij wel genieten van een prachtige sterrenhemel want het was inmiddels helemaal helder geworden . Het beloofde dan ook een prachtige zonsopkomst te worden. Snel maakte hij Bijke wakker om samen dit schouwspel waar te nemen. Gebroken kwam Bijke uit de tent, ook zij had slecht geslapen . Wij wachten een half uurtje en de zon begint te komen , door het heldere weer ziet het er fantastisch uit. Langzaam kwam de roodgloeiende bal tevoorschijn en veranderde in een mooie gele zon. Onze gids Achmed had inmiddels een lekker kopje thee en koffie voor ons gebracht en kwam bij ons zitten. Terwijl de zon steeds hoger aan de hemel klom maken wij ons klaar voor ontbijt , we zijn benieuwd waar ze ons nu weer mee verrassen . Het waren twee groene boterhammen met gebakken ei,kaas en komkommer en een flinke portie gebakken banaan. Dat viel bij ons goed in de smaak. Achmed stelde voor om nog een maal langs de eilandjes te varen en dan weer naar wal te gaan. Kor was het daar echter niet mee eens en zei: dat hij eerst nog wel even wilde snorkelen voordat we weer naar wal gaan. Achmed stemde er mee in omdat er gister niet gesnorkeld kon worden vanwege de te harde wind. We varen naar het mangrove eiland en varen er doorheen. Dit was gisteren niet mogelijk omdat het laag water was. Heel bijzonder hoe een groen bos zomaar in het zoute water kan groeien . Vervolgens gaan wij weer naar het kleinste eilandje , deze is nu een stuk kleiner vanwege het hoge water . Het is een cirkel met een diameter van hooguit tien meter. Het witte zand steekt fel  af tegen de lichtblauwe zee. Het water is kristalhelder en je kunt de vissen voorbij zien zwemmen. Nog even genieten wij van dit paradijsje en varen terug naar het grote eiland. Daar pakken wij onze snorkel spullen en gaan de zee in. Eigenlijk viel dat een beetje tegen , het grootste gedeelte van het koraal was dood en er waren ook minder vissen dan we dachten. Toch was het nog steeds wel de moeite om de zee in te gaan. Na afdrogen en omkleden krijgen we nog een drankje , wij nemen afscheid van het ander Nederlandse gezin en Tarzan en varen naar de kust. Onderweg terug naar Sama Sama bungalows bezoeken we nog een dorpje waar ze hand geweven kleden maken . We krijgen uitleg over het kleuren van de katoen en het hele proces van katoen tot kleed. Zo wordt alleen de blauwe kleur niet gekookt. De andere kleuren worden door b.v mahonie hout ( bast ) of vruchten schillen (Jack fruit ) gehaald. Dit moet eerst gekookt worden, hoe vaker dit proces herhaalt wordt hoe donkerder de kleur. We lopen door smalle straatjes om verschillende processen te zien . Er zijn echter maar weinig dames binnen aan het werk , dit durven ze niet vanwege de aardbeving . Wel zijn er een paar oude dames die op hun veranda zitten te weven. De gids legt uit dat het weven van zo'n kleed ongeveer twee maanden duurt . Na de rondleiding kunnen wij in de winkel wat kopen . Helaas voor hun kopen we niets en gaan verder . We stoppen nog bij een bamboe handenarbeid gebeuren. Hier krijgen we weer koffie en thee met lekkere koekjes en met warme tempé . De gastvrouw vlecht in een paar minuten een bamboe ring in elkaar. Ook hier mogen wij in de winkel rond kijken en wat kopen. Weer kopen we niets en zeggen tegen Achmed dat het tijd is om terug te gaan naar Sama Sama bungalow . Na een korte rit van nog geen half uur door de prachtige omgeving komen wij aan. Onderweg zagen we best wel veel beschadigde  huizen van de aardbeving , overal stonden zelfgebouwde tenten van dekzeil naast het huis. De mensen slapen hier in omdat ze zich niet meer veilig voelen in hun eigen huis. Terug in Sama Sama bungalow horen we dat er in Te Te Batu best veel huizen zijn beschadigd of ingestort . Ook hier slapen mensen in tenten naast hun huis of op het sportveld. Voor ons is er gelukkig nog een kamer beschikbaar maar niet meer de mooie die we eerst hadden , deze was een stuk kleiner en had een douche en wc buiten het huisje. Wij besluiten niet te klagen , er zijn immers mensen die geen huis meer hebben of er niet meer in durven slapen. Het is inmiddels weer donker en gaan regenen als we gaan eten. Het restaurant zit vol en we schuiven aan bij een paar Italianen . De eigenaar vraagt of wij een donatie willen doen, om hulpgoederen te kunnen kopen. Natuurlijk doneren we geld, hij is erg dankbaar.  Als we het transport naar het vliegveld geregeld hebben gaan we vervolgens naar bed. Wij liggen nog maar net te slapen of de grond begint weer te trillen en te schudden . Snel staan we buiten en wachten tot het over is. Na een paar minuten  gewacht te hebben gaan we weer verder slapen. Toen wij net weer sliepen gebeurde het nog een keer, weer stonden wij snel buiten. Gelukkig zaten wij in een klein hutje op een rijstveld , dus veel viel er niet in te storten, maar angstig is het allemaal wel. Verder blijft het gelukkig rustig deze nacht ,al heeft het wel de hele nacht wel geschud reden om naar buiten te gaan was er volgens ons niet.