Tam Coc

Vrijdag 7 augustus. Na het ontbijt hadden we de keuze fietsen of wandelen door de omgeving. Kor vroeg of het ook mogelijk was een scooter te huren omdat Bijke haar benen nog steeds niet goed voelden. Dat was gelukkig wel mogelijk . We kregen een kaart mee en gingen op pad. Eerst naar een plaats waar allemaal bootjes lagen, je kon er mee door een rivier varen met prachtige rots formaties aan de zijkanten. Ze noemen het ook wel halong bay op het land. We voeren ook door een paar grotten. Het opmerkelijke  van de roeiers was dat ze het roeien met hun voeten deden. Toen we terug waren kwam er direct een verkoper aan met 2 foto's van ons. Was maar 50.000,- dong. We vonden de foto's niet mooi en besluiten ze niet te nemen. Maar de verkoopster bleef maar aandringen. Toen waren ze ineens 40.000,- dong, 20+ 20 zo rekende ze ons voor. De foto's werden er niet mooier van, dus nog steeds ging de koop niet door. En ze bleef maar doorgaan , uiteindelijk kwamen we bij 10.000,- dong uit en hebben we ze maar genomen, al was het alleen om van het gezeur af te zijn. Ze keek niet echt blij maar ja. Er moest ergens een punt zijn waar je van boven op een berg een mooi uitzicht had op de rivier. Dus daar maar naar op zoek. Op een slechte weg hadden we ineens een lekke band. OK zeiden we tegen elkaar,en nu?? Gelukkig was er nog geen vijftig meter verder een fietsenmaker . Hij plakte de band snel en was goedkoop 30.000,- dong = €1,20. Toen we 5 kilometer verder waren namen we een afslag, maar deze weg was nog niet helemaal klaar . Er lag geen asfalt en er stonden grote plassen water. Het was hier in het noorden 3 weken slecht weer geweest namelijk . Het was onmogelijk om deze weg te nemen, toch proberen maar het lukte niet. Kor moest alle moeite doen om de scooter in balans te houden,het lukte maar hij stond zo af en toe tot zijn enkels in de drek. Ook ging hier weer de band lek. Gelukkig was er 100 meter verder weer een fietsenmaker . Zal dit nu toeval zijn of zouden die geluks armbandjes echt werken. Deze fietsenmaker had de band ook zo klaar,maar was wat duurder hij wou maar liefst 200,000,- dong voor de reparatie . Na wat gepingel hebben we 50,000,- betaald en gingen verder. Onderweg kwamen we nog een tempel tegen deze hebben we ook maar even snel bekeken. We moesten even wat eten en drinken want het was weer een bijzonder mooie dag maar wel warm. Op de terugweg maar even gevraagd waar het vieuw point was en toen reden we er in eenmaal goed naartoe. Het was wel even klimmen,maar eenmaal boven hadden we een prachtig uitzicht over de rivier waar we vanochtend door waren gevaren. We moesten nu ook snel terug want  we moesten de trein van 5 uur halen naar Hanoi . Bij het hotel belden ze een taxi voor ons en vertrokken . Waar de andere taxi chauffeurs een gemiddelde snelheid halen van 35 kilometer per uur gaf deze zoveel gas dat het net een racewagen was. Soms reed ze over de 100 km per uur. We waren dan ook ruim op tijd op het station. De trein naar Hanoi was op tijd en deed er 2 uur over. We hadden dus nog 3 uur om wat eten te scoren. Voordat we de trein naar lao cai moesten nemen, dit is een nachttrein met 2 of 4 slaapplaatsen per coupe. Kor stelt voor om bij een stalletje tegenover het station wat te eten. Dat was een goede keuze want het was er erg lekker, al hadden ze alleen maar soep. Om half tien richting trein gelopen en onze coupe op gezocht. Daar zaten al twee mensen in, het blijken ook Nederlanders te zijn, Job en Linda. Even met ze gekletst en toen maar gaan slapen. Tenminste dat dacht Kor hij heeft de hele nacht wakker gelegen, kon niet in slaap komen door het vele geschommel en gebeuk op de rails. Bijke is gelijk in slaap gevallen en niet meer wakker geweest.